مزامیر داود 52

ای  جبار چرا از بدی فخر می‌کنی؟رحمت خدا همیشه باقی است

  زبان تو شرارت را اختراع می‌کند، مثل اُستُرهٔ تیز، ای حیله ساز!

  بدی را از نیکویی بیشتر دوست می‌داری  دروغ را زیادتر از راست گویی

  همهٔٔ سخنان مهلک را دوست می‌داری، ای زبانِ حیله باز!

  خدا نیز تو را تا به ابد هلاک خواهد کرد و تو را ربوده، از مسکن تو خواهد کَند و ریشهٔٔ تو را از زمینِ زندگان، 

  عادلان این را دیده، خواهند ترسید و بر او خواهند خندید

  هان این کسی است که خدا را قلعهٔ خویش ننمود، بلکه به کثرتِ دولتِ خود توکّل کرد و از بدیِ خویش خود را زورآور ساخت

  و امّا من مثل زیتونِ سبز در خانهٔ خدا هستم. به رحمت خدا توکّل می‌دارم تا ابدالآباد

تو را همیشه حمد خواهم گفت، ...  .